Nieuw Zeeland - part 1

Na een prachtige onbeschrijfelijke mooie vlucht met een sprookjesachtige lucht zagen we het uitgestrekte land al onder ons, wow dit is wel even andere koek. Onze slippers, zomerkleertjes kunnen onderop in de koffer en onze fleece truien moeten worden aangeschaft, want het is hier toch een tikkie kouder (het is hier nu herfst). Brrrrr… Omdat we laat aankwamen konden we onze ‘serieuze’ campervan nog niet ophalen, de eerste nacht hebben we dan ook doorgebracht in Chateau On The Park. Een hotel net buiten het centrum van Christchurch. Na een taxi ritje van 20 minuten hadden we al een heeeel fijn gevoel van dit land, lekker relaxed werden we ervan. Eenmaal aangekomen in ons hotel meteen een diner weggewerkt, we konden alleen de sfeer hier nog niet echt plaatsen en wisten nou niet waarom we het hier zo fijn vonden.. Misschien is het een beetje te vergelijken met het wintersport gevoel ofzo. De volgende ochtend dan toch echt ons nieuwe ‘huis’ ophalen, zoals ik zei een ‘serieuze’ campervan, zeg maar niet al die rammelende prutelpijpies die we in Australië hadden, maar eentje met wc/douche/keuken met wel 3 pitjes, microwave, fridge, tv en waar je in kan staan. Ja het echte werk dus. Dit hadden we expres gedaan omdat je hier vrij mag kamperen in tegenstelling tot Australië. Het is dan natuurlijk altijd fijn om alles bij je te hebben en daarnaast zijn bosjes om achter te plassen ook niet altijd in de buurt. Ohh ja en daarna zou het een giller zijn als iemand aan het rijden is en de ander kan tegelijk naar de wc. Briljant toch! Eenmaal aangekomen bij de autoverhuur werden we geholpen door een of andere troela waar ik nou niet echt een onwijze klik meehad. Ik vroeg namelijk om campingstoeltjes om buiten te zitten, niet echt ingewikkeld toch? Nou ik kreeg een lulverhaal dat ze nergens meer te krijgen waren, nergens in Nieuw-Zeeland omdat ze niet meer werden geleverd bla bla bla en dat het nu niet het seizoen is voor stoeltjes buiten. Niet het seizoen? Dat bepaal ik zelf wel! Ossie deed net of hij iets aan het lezen was en het niet hoorde, maar ik kon het toch niet laten om er nog even op door te gaan. Na de diepste zucht die ik ooit had gehoord en wetende dat ik die tent niet zou verlaten zonder stoeltjes werd er een collega bijgehaald. Na 2 minuutjes kwam deze collega ineens aanlopen met 2 campingstoeltjes van achter. Nou was dat nou zo moeilijk? Goed met een overwinnende glimlach werden we naar onze bus gebracht. HOLY SHIT hier kan de hele Kelly family in en hier moet je bijna je rijbewijs E voor hebben. Oke Ossie mag beginnen met rijden, als eerste richting centrum Christchurch. Oei, dat is nog lastig om een parkeerplekje te vinden. Nadat we 3 parkeerplekken naast elkaar hadden geblokt zijn we verder het centrum gelopen. Jezus dit hadden we niet verwacht, deze hele stad ligt nog in puin en alles is afgezet met hekken. Het lijkt wel een oorlogsgebied, echt indrukwekkend wat de gevolgen kunnen zijn van een earthquake. Zo erg hadden we het zeker niet verwacht! Met onze mond open zijn we naar het tijdelijk opgebouwde centrumpje gelopen, bestaande uit zeecontainers. Je zou denken verschrikkelijk, maar het was super knus en gezellig. Prachtig dat je zoiets kan verzinnen en er een mooi plekje kan creëren. Daar nog even sokken gescoord, een regenjas (ja mensen we hebben dezelfde regenjas gekocht) alleen helaas hadden ze ze niet in dezelfde kleur hahaha. Voor de rest redden we het hopelijk wel met 1 trui en 1 lange broek voor 4 weken. Oke opnieuw de bus in, maar wacht eens even; wie heeft die enorme deuk erin gereden? KUT iemand had ons geraakt op de parkeerplaats en niet eens een briefje achter gelaten ofzo. Asociaal en ik had de deuk er niet eens zelf in kunnen rijden ;-) Maar goed no worries als je je hier druk over moet gaan maken.. Op weg naar Hanmer Springs dan, zo’n anderhalf uur rijden. In de avond aangekomen op een campground , boodschappen gedaan en lekker warm binnen gekookt en gechilled. Het was wel even vechten om de elektrische heater, want hier in de bergen is het nog kouder. Maar wel weer adembenemend mooi!!!

Brrrrrr na een hele koude nacht werden we vroeg wakker. Ossie stront verkouden en ik was helemaal verstopt onder de deken.. Oei we hadden niet verwacht dat het nu al zo koud zou zijn. Gelukkig was het een prachtige ochtend met een strakblauwe lucht en zon. Als eerste dan toch maar een dikkere trui kopen in het dorpje, een koffie’tje in de zon en dan naar de Hanmer Springs Natural Pools. Hier staat het dorpje ook om bekend. Ahhhhhhh das lekker warm zo’n thermisch zwavel bad van 42 graden.. Nadat we een aantal uur in diverse natuurlijke baden hadden gezeten en we 4 oma/opa handjes hadden was het tijd voor een facial van 60 minuten in de spa ernaast. Heerlijk ontspannen zeg. Daarna terug de auto in om richting Kaikoura te rijden. Een bizar mooie tocht door de bergen, ja dit is zeker de overtreffende trap van Tasmanie. Maar helaas ook hier was het geen makkelijke kaarsrechte weg naar onze bestemming, maar super smalle kronkelige weggetjes. Hier hebben we natuurlijk al enige ervaring mee, maar met zo’n grote bus nog achter je hangen is het een lastig  werkje. Nadat de douchedeur elke bocht open ging, eveneens als de koelkast en de potjes sambal en kerrie door de bus vlogen moest Ossie de bochten toch misschien iets rustiger nemen. Pff we zijn aangekomen in Kaikoura waar de sneeuw op de bergtoppen ligt, een prachtig dorpje aan de kust. De reden dat we hierheen zijn gegaan is omdat we morgen (hopelijk) met dolfijnen gaan zwemmen. De volgende ochtend om 08.30 uur moesten we ons melden bij the encounter voor onze trip. WOW wat is het weer een prachtige dag! Hopen dat de zeeziek-pilletjes van Ossie aanslaan, want we weten nog niet hoe ver we de zee op moeten om ze te zien én of we ze überhaupt gaan zien. We hadden beide niet echt een verwachting, maar de ambiance alleen was al prachtig. Als eerste hebben we ons gewurmd in een wetsuit met wetsuitjasje erover (Het zeewater is hier namelijk 10 graden), snorkel en flippers gepakt en met de bus een ritje van 5 minuten naar de haven. Vanuit de bus zagen we al een enorme groep Dusky dolfijnen, het soort wat hier leeft. Gas erop konden we alleen maar denken, gas erop voordat ze weg zijn. Met een bootritje van 5 minuten zaten we middenin de groep dolfijnen, WOW WOW WOW wat prachtig JEZUS dit is onbeschrijfelijk. Het was een groep van ongeveer 300 dolfijnen, ik overdrijf niet, hup snel het water in. Wat we tussen deze enorme groep dolfijnen hebben ervaren is niet te omschrijven, al snorkelend, duikend onderwater werd je omringd door deze fantastische beesten. Ze vonden de aandacht geweldig en ze waren zich nog aan het uitsloven ook. al klapperend met hun vinnen op het water en de hoge duiken/salto’s die ze eruit gooiden. We zijn de groep 3x achterna gegaan met de boot en dus 3x ongeveer 15 minuten kunnen zwemmen met ze. Nadat we terug gingen naar de haven zwommen ze allemaal een stuk mee met de boot. Ik heb er geen woorden voor maar dit is het allermooiste wat ik ooit heb gedaan, wat hebben we een geluk gehad. Echt een onvergetelijke ervaring! Check ook vooral de VIDEO hiervan!

Na een dikke lunch in Kaikauro zijn we onze bus ingedoken om terug te rijden richting Christchurch om vanuit daar naar Queenstown te gaan. Deze middag en de dag erna was alleen maar rijden dus niet echt spannend om over te vertellen. Bij aankomst in Queenstown moet er iemand zo nodig een bungyjump doen van 134 meter hoog vanaf een brug. Iedereen weet natuurlijk dat dat Ossie is, want als ik op een krant sta heb ik al hoogtevrees. Je kon niet op eigen gelegenheid naar die plek gaan dus we zijn met een busje erheen gereden. Ik mocht mee als spectator (yeaaah) en was het meest zenuwachtig van volgens mij de hele bus met springers. Ossie was de rust zelve en was volgens mij nog niet eens nerveus als hij zonder touw zou springen. Goed eenmaal aangekomen bij de bungeejump was het echt ALLEJEZUS hoog en je moest in een bakkie naar het station die midden tussen de bergtoppen hing om vanuit daar te springen. WOW de spectator moest dus ook in dat kleine wiebelende bakkie naar het midden punt. Wederom was ik het meest gespannen van iedereen. Kom op Roos stel je niet aan je springt niet eens. Ossie was fijntjes aan het genieten van het uitzicht en geen spanning te vinden bij hem. Goed dit ritje hebben we overleef(d/t?) en ohhh wat grappig; je kan door de vloer naar beneden kijken (NOT). WHAAAA deze attractie was voor deze spectator zenuwslopend. Goed Ossie werd aangekleed en mocht naar beneden springen, nog steeds zo ontspannen nam hij een prachtige zelfverzekerde duik naar beneden. En ja hoor gelukkig het touw zat goed vast en Ossie werd naar boven gehesen, helemaal vol adrenaline. Hij vond het fenomenaal! Het is hem zelfs gelukt om een mooi fimpje te maken met de gopro in zijn handen. Enige nadeel waren de gesprongen aderen in zijn gezicht, hopen dat dat nog wegtrek. Kijk vooral naar de VIDEO'S van deze waanzinnige sprong, wat heb ik toch een stoere vent! 

Oh trouwens we hebben maar 1 setje warme kleding bij ons. Dus alle foto’s zijn niet van 1 dag, maar we hebben gewoon al een week dezelfde outfit aan.