Australie - part 4 - Whitsundays

Poeh waar moeten we beginnen we hebben zoveel meegemaakt de afgelopen dagen. Als eerste dus 2 dagen rijden om vanaf Byron Bay naar Airlie Beach te gaan met een overnachting in Rockhampton. Vanaf Airlie beach vertrok ons nieuwe huis (een boot deze keer) voor 3 nachten naar Whitsundays. Onwijs veel zin…

Tijdens onze tweede dag rijden werden we gebeld door the travel agency dat ze helaas moesten mededelen dat onze boot was gecanceld. WAT? No way! Er bleek dat er maar 4 mensen hadden geboekt (4 van de 20 mensen) was toch iets te weinig animo. Onze enige andere optie was om een dag later te vertrekken op een minder luxe boot en voor 1 nacht minder. Prima, we waren al lang blij dat we nog een andere optie hadden, anders hadden we al die kilometers voor niets gereden. Nou dan nog maar even een dag relaxen in Airlie beach bij the blue lagoon. Een kunstmatige lagoon, want zwemmen in de zee zonder wetsuit wil je hier niet met al die jellyfishes. Aangezien we wat geld hadden bespaard wegens het verplicht switchen van boot vonden we dat we wel een sjiek diner hadden verdiend. Een prachtig in de bergen hoog gelegen restaurant, genaamd Dejavu. Met een tafeltje onder een rietenhuisje aan het zwembad met uitzicht op de zee. Wat wil je nog meer? Nou een coconut creme brulee als toetje.. AHHHHHHHH..

Nadat we de volgende ochtend onze spullen in een rugzakje hadden gepropt (je mocht namelijk geen grote tas mee aan boord) zijn we om 08.30 uur aan boord gegaan van ‘Summertime’. Een oud schattig scheepje met 14 passagiers en 3 bemanningsleden. Na een praatje van de schipper over dat je 1 minuut per dag mag douchen, dat er alleen de 3 p’s door de wc mogen én een bezoekje aan onze kamer/hokje waren we klaar voor vertrek. Met wat rustige golfjes als eerste richting Whitehaven beach, zo’n 2 uurtjes varen. Ik zat heel fijntjes dobberend half slapend te genieten van het uitzicht, maar voor Ossie was het helaas een mindere trip. De zeeziek pilletjes waren namelijk op in de kiosk bij de haven, dus dat was kotsen geblazen. Gelukkig gingen we snel aan land om te genieten van het uitzicht van Whitehaven beach; BIZAR MOOI! Het mooiste strand dat we ooit hebben gezien. Na hier een paar uurtjes te hebben gelegen/gezwommen terug op de boot. Ossie had 2 pilletjes van een andere dude gekregen, dus we hadden het volste vertrouwen dat het wel weer goed zou komen. Die avond in een baai de boot ‘geparkeerd’ en genoten van het uitzicht en wat biertjes gedronken met onze medepassagiers. Echt een hele gezellige avond.

Na een rustige nacht wakker geworden om 6.20 uur om de zonsopgang te zien. Dit lijkt misschien heel vroeg, maar dat is het niet als je in de voorste kamer van het schip slaapt. Daar wordt namelijk om 6.15 uur het anker vrolijk gelicht. Het resultaat is dat je rechtovereind in bed zit, waardoor je je kop stoot tegen het plafond, omdat er maar ongeveer 1 meter vrije hoogte boven je bed is. Om almaar niet te spreken over dat we niet naast elkaar lagen, maar in een stapelbed! Altijd lekker wakker worden op een boot… Eenmaal boven op het dek is dit gelijk vergeven en vergeten. Het uitzicht was namelijk echt superieur. Een kalme baai met een rustige deining, een roodgekleurd opkomend zonnetje die al warmte afgeeft op je huid en een prachtige regenboog. Genieten! Na het ontbijtje de douche overgeslagen, want dat doen we vanmiddag wel.. Nu snel een wetsuit aan en het water in. Lekker een paar uurtjes snorkelen in The Great Barrier Reef. Dit was een goede oefening voor het echte werk, want na het snorkelen was het tijd voor onze scuba dive. Op naar een totaal andere wereld onder water. Je moet je voorstellen dat je helemaal bepakt naar beneden gaat. De enige onbedekte delen zijn je kin, je handen en het puntje van je tenen. Laat het nou net weer zijn dat er een jellyfish voorbij zwemt en die mij prikt op mijn kin, the bastard! En wat kan je veel opsteken van een tekenfilm zeg. Thanks ‘Finding Nemo’ voor de kennis die je ons hebt gegeven over de onderwaterwereld. Prachtig dansend koraal, schollen vis en twee enorm grote mauri vissen later was onze fles leeg en moesten we naar boven. In de avond wederom genoten van al het mooie uitzicht en biertjes gedronken in het bubbelbad achterop het dek met een gevoel dat we echt heel ver weg waren van de bewoonde wereld. Volgens mij waren we echt van de radar verdwenen. Ohhh ja en die douche doen we morgen wel. Weltrusten.

De volgende ochtend was het geen anker die ons wakker maakte, maar een snurkende en schetende Engelse buurman, of was het nou de buurvrouw? We zullen het nooit weten. Er zit namelijk geen muur tussen de kamer van ons en onze buren maar een schotje. Poeh als nu niet alle vissen weg zijn in the great barrier reef dan weten we het ook niet meer. Wat een geluid! Om 08.00 uur de kajakken opblazen en een tocht maken. Geen tijd meer voor die douche maar dat komt vanmiddag wel. Wederom fenomenaal deze tocht en nadat we langs de slaapplek van ongeveer 10 sting rays gingen, snel het water in om deze beesten van dichtbij te bekijken. En nee, we gaan ze niet laten schrikken zoals Steve Irwin dat deed, zo dom zijn we nou ook weer niet. Wow toffe beesten en vliegensvlug zijn ze. Snorkel erbij en dit gebied ook maar eens verkennen. Op de terugweg nog even een schildpad hoofdje gezien die boven het water plopte. Het kan niet beter! Eenmaal op de boot de laatste heerlijke lunch gegeten en terug naar de haven gezeild. Helaas zitten onze 3 dagen paradijs erop. Het is hier echt onbeschrijfelijk mooi! Echt niet in woorden uit te drukken wat we allemaal hebben gezien. Check daarom vooral onze foto’s/video! Ohhh ja en die douche is er verder niet meer van gekomen, geen tijd voor gehad.

Eenmaal aan land gingen deze 2 vieze zoutvaatjes met onwijze zeebenen linea recta de auto in. We moesten namelijk snel terug richting Fraser Island, paradijs nummer 2. Er staat nog veel op het programma voor onze laatste week in Australie. We wilden dan ook perse naar Rockhamton rijden, zodat we die dag erna nog maar 4 uurtjes moesten rijden naar Fraser Island. Nog een beetje high van de zeelucht begon de tocht van 5 uurtjes naar onze tussenstop. We reden om 14.30 uur weg en dachten dan wel voor het donker in Rockhamton aan te komen, want in het donker wil je hier echt niet rijden. Rond een uurtje of 17.30 werd het al een beetje schemerig en voordat we het wisten reden we de laatste 2 uurtjes in het pikkedonker. Je moet je voorstellen dat je hier in het donker niets ziet. En al helemaal niet zonder groot licht. Daarnaast is je zicht nog minder door alle vliegen, vlinders, muggen en nog 100 andere vliegende beestjes die dood zijn geplet op je voorruit. En daarnaast heb je natuurlijk nog de grote beesten die de weg kunnen oversteken. Met andere woorden het is dus lastig zat om hier in het donker te rijden. Daarom was het ook zo balen dat onze wagen niet meewerkte. Ten eerste moesten we ons groot licht handmatig aanhouden. Er was geen schakelaar of zo die deze vasthield. Waardoor je om de 5 minuten kramp in je hand had. En ten tweede raakte de motor oververhit en moesten we echt ergens stoppen, voordat we in the middle of nowhere pech kregen.  Want dorpjes zijn langs deze weg erg zeldzaam. Uiteindelijk was het eerste dorpje dat we tegenkwamen het dorpje Marlborough. Wel fijn in de bewoonde wereld maar dit dorpje was zo creapy. Os zat met een dronken dorpsgek buiten te praten en kwam niet van hem af en ik moest langs een pitbull om een plasje te plegen in de plaatselijke kroeg waarbij de doprsgenoten me gapend aan zaten te kijken terwijl ik de hond probeerde te ontwijken. OK niet cool dit. Gelukkig was de temperatuur van de motor gezakt en hebben we hem heeeel snel weggeboekt daar. Eenmaal aangekomen in Rockhamton een douche gepakt om ons schoon te schrobben en helemaal kaput naar bed. Ohhh en wat is een campervan dan ineens luxe zeg.

Check vooral weer het kopje video voor een filmpje van Whitsundays en natuurlijk de foto’s!!!!