Australie - part 3

Als eerste THANKS lieve Flo, Ier, Far en Nick voor jullie lieve verjaardagskaart en ik heb hem echt dicht gehouden tot 13 maart!!! SUPER lief...

Zoals in het vorige reisverslag al geschreven gaan we vandaag Sydney helaas verlaten en richting Hunter Valley. Als eerste ons nieuwe derde ‘huis’ ophalen; een Hippie Camper. We hadden in gedachte dat we dan ook vandaag al wat wijngaarden konden bezoeken, want hoe lang kan het duren om een autootje op te halen. Nou heel lang dus. Na 1 uur wachten en nadat ze alle crap verzekeringen aan ons wilden verkopen konden we eindelijk wegscheuren bij die tent. Want wegscheuren kan met dit bakkie. Het lijkt wel een speelgoedautootje uit 1800. Een heel grappig bakkie! Ondanks dat we met gierende banden wegreden en zo snel mogelijk wegwilden, hadden we toch het gevoel dat we iets vergeten waren. En ja hoor. We waren de stoeltjes en tafel vergeten, zodat je buiten je campertje kan zitten. Essentieel zijn deze dingen! Hup weer terug en dan nu echt wegwezen hier. Na onze vertraging bij the car rental en wat uurtjes rijden waren alle wijngaarden helaas al dicht. Maar gelukkig was de rit ernaartoe prachtig en wat een enorm grote wijstreek!

De volgende ochtend na een goed ontbijt (want wie spuugt er deze dagen nou nog de wijn uit bij een proeverij ;-)) op weg naar de wijngaarden. In al ons enthousiasme waren we zo vroeg dat ze nog niet eens open waren. Dus eerst nog even een bakje koffie bij Cafe Enzo in de Peppers Garden en dan eindelijk om 10.00 uur richting onze eerste wijnproeverij van de ochtend. Tyrell’s was de eerste die we hadden uitgekozen uit een informatie boekje van ongeveer formaatje Gouden Gids. De keuze was reuze, dus het was niet makkelijk. Deze wijngaard stond aangeschreven met veel prijzen als nieuwkomer. Nu kan het zijn dat wij niet zoveel wijnwijsheid bezitten, óf onze smaakpapillen waren nog niet wakker, óf die wijn was gewoon niet te zuipen. Drie verschillende wijnen later en nog steeds niet te doen, dus snel wegwezen hier. Op naar de volgende wijngaard. Deze hadden we uitgekozen vanwege het biologische en duurzame proces. Best wel een stuk verder rijden dan de andere wijngaarden, maar wat ons betreft wel de moeite waard. Jammer genoeg bleek bij aankomst dat deze wijngaard (Krinklewood) alleen in het weekend open was. Haha, bummer! Nou dan Hunter Valley maar weer verlaten en verder rijden naar onze volgende bestemming. Hunter Valley was heel mooi om gezien te hebben, met alle wijnstruiken in volle glorie, maar jammer dat de proeverijen ons minder gunstig gestemd waren. Maar no worries, mate. Op naar onze volgende bestemming: Port Macquarie. We kwamen laat aan en hebben wat gehangen op de enorm grote camping, met wederom wel weer beachfront uitzicht.  Deze keer gelukkig wel met een werkende koelkast, dus zelf een prachtig maaltijdje in elkaar geflanst en een wijntje erbij. Hmmmmmmm! Genieten!

Na al dat eten en drinken moet je zo nu en dan toch wel een beetje bewegen, dus we hadden die ochtend dan ook een lange hartloopsessie achter de rug. Ook vandaag had de zon er weer zin in, rond 08.30 uur was het alweer rond de 27 graden. De campingstoeltjes branden dan ook onder je reet vandaag en je kon een ei op de voorkant van je auto bakken. Na een rustig ontbijtje dan maar even verkoeling zoeken op het strand; zo’n 3 min lopen. Ik moet je zeggen het lelijkste en smerigste strand ooit! Huh? Dit is Australie! Dat kan toch niet? We hadden de verkoeling van het strandbriesje toch echt nodig, dus we zijn maar op het grasveld erachter gaan liggen. Een uurtje later en bijna weggesmolten liepen we terug naar the campground om vanuit daar richting het dorpje te lopen. Even het dorpje bekijken en avondeten te scoren. Poeh wat warm hier, het was dan ook een erg korte wandeling. Snel de schaduw zoeken op de camping. Na een soort van lounge area bij de camper te hebben gemaakt hebben we dan ook wat gelezen, water gedronken, gezweet, water gedronken, gezweet, water gedronken, gezweet, water gedronken, gezweet, water gedronken en een middag dutje gedaan. Ook vandaag kwam het eigen gemaakte eenpansgerecht weer tevoorschijn. In de avond toch maar even het oliepeil van de auto checken. Maar ja, waar zit dat knopje in hemelsnaam? Het werd al bijna donker en ‘het knopje’ was nergens te vinden. Dan toch maar even de expertise van de buren geleend en de aardige man gaf aan dat we onze voorbank stoelen omhoog moesten doen. WAT? Meen je niet? Nou ok, dan doen we dat dan maar en ja hoor; de motor lag onder onze stoelen. Opeens viel alles op zijn plek! Aha, vandaar dat we elkaar niet verstaan als we rijden. En vandaar dat we bijna van onze stoelen aftrillen als we de 60 km/h aantikken.

Een nieuwe dag aangebroken in Port Macquarie en de vogeltjes tetterden er alweer flink op los. Ja tetteren, want dit waren weer van die a-relaxt klinkende vogels. Even ontbeten en toen maar snel weggereden van al dat lawaai. Een autorit van een aantal uurtjes bracht ons in Yamba. Volgens onze steun-en-toeverlaat Lonely Planet boekje stond dit dorpje bekend om het surfen met dolfijnen. Dit leek ons dan ook een goede eerste plek om onze surfkunsten te vertonen. Verspreid over het dorpje lagen zo’n 5 stranden, dus die allemaal gecheckt op zoek naar goede golven. Tot onze verbazing nergens een goede golf te vinden, dus dan maar richting de camping om bij de campervan te hangen. Toen we aankwamen bij de camping bleek er een klein zwembadje te zijn. Top! Wat bommetjes en fopduiken later waren we de laatste twee bij het zwembad en hadden we iedereen weggejaagd. De volgende dag wederom opzoek naar golven en deze gelukkig nu wel gevonden op Turners Beach. En laat dat nou het strandje zijn dat maar 3 minuutjes lopen is. Eerst even wat boards scoren en dan kunnen we eindelijk surfen. Er lagen maar 2 andere surfers in het water dus ruimte zat, want dat hadden we wel nodig. Een perfect beginners plekje dat wel. Nadat we 4 liter zoutwater binnen hadden gekregen, boos op onszelf waren dat het nog niet goed genoeg ging, geen dolfijnen gezien te hebben en we bijna onze zwemkleding verloren door de heftige stroming was het genoeg voor vandaag. We hadden wel recht op de hele middag rust in onze (ja hoor, daar is tie weer!) eigen lounge area. Dit plaatsje is trouwens echt een aanrader. Geweldig hier. Lekker knus, rustig en geweldige huizen. Echt super charmant…

Vanaf Yamba gingen we weer op pad met onze speelgoedauto. Nu maar twee uurtjes rijden naar Byron Bay. In Nederland hadden we al een appartement geboekt voor 7 nachten. Ossie vond het hier vorige keer zo chill, dus vandaar dat we nu zo’ n lange tijd op één plek blijven.  En ohhhhhhh jaaaaaa dit is echt een chill dorpje. Een soort hippie-surfdorp. Het leuke aan dit dorpje is dat het zijn kleine intimiteit behoudt en niet snel groeit. Heel knap dat ze dat kunnen volhouden gezien de grote populariteit. Ze hebben bijvoorbeeld een KFC (die hier overal zit) geweigerd. TOP!! Als eerste dus naar het appartement. We hadden het zo lang geleden geboekt dat we geen idee meer hadden hoe het eruit zag en dus ook geen verwachtingen hadden. Maar het was zeker boven verwachting. Wow, heerlijk en lekker ruim! En wat een luxe ineens een eigen wc ;-) Na een paar minuten van stilte en verbazing konden we eindelijk weer praten, dus hadden we besloten om het dorpje en strand te verkennen. Eerst op het strand gezien dat er ook hier veel mogelijkheden zijn om te surfen. We kunnen onze surfcapriolen gelukkig gewoon weer blijven ontwikkelen. Na het strand even het dorpje ingeslenterd om een juicy te scoren. Jammer genoeg kwamen we langs een aantal hele leuke surfachtige kledingwinkels/boetiekjes, dus de creditcard was roodgloeiend van de overuren. Met shoptasjes in de ene hand en een juicy in de andere hand teruggelopen naar ons nieuwe HUIS, een echt huis. Heerlijk!

De volgende dag onze boards gehaald die we voor 1 week hadden gehuurd en hup linearecta richting strand. We hadden al bedacht dat deze week alleen maar bestond uit strand, surfen en juicies. En daar hebben we ons ook aan gehouden. Erge spannende nieuwe verhalen hebben we dan ook niet echt. Wel een paar nieuwe beurse, blauwe plekken erbij dat wel. En ons gehoor is 40% minder door al het zeezout. Nee voor ons geen klotsbuik, maar een klotshoofd. We hebben in deze week één uitstapje gemaakt naar Surfers Paradise, omdat daar een vriend van Ossie woont. Na een uurtje rijden en een uurtje tijdverschil (heel gek) richting strand met Ralph en zijn huisgenootje en surfffffffffen maar weer. Poeh dit is wel even andere koek, want de zee hier is zo heftig en rommelig dat ik bijna verzoop en het dus maar rustig aan deed. Ossie en de mannen daarentegen deden erg hun best. Het blijven mannen hè. Die willen natuurlijk laten zien wat ze kunnen ;-) Na een dagje strand even douchen en hebben we wat gegeten in het appartement van Ralph. Hij liet ons weten dat de mannen hier een lange broek aan moeten bij het uitgaan (welke Ossie natuurlijk niet bij zich had) en hij moest zich dan ook in een broekje van Ralph wurmen. Die net als bij Marco Borsato iets te strak bij het kruis zat en Ossie moest dan ook niet te veel wiebelen op zijn barkruk. Rond een uurtje of 23.00 tijd voor een biertje. Wow, het lijkt hier wel Engeland maar dan met zon, of een soort Salou. Als je geen TE hoge hakken aanhad met een TE kort rokje die om je TE dikke reet was gewikkeld was je echt heel raar. Voor mannen viel je alleen op als je een TE strakke broek aanhad;-) Toen we de eerste club binnen wilde komen, zag ik al dat iedereen zijn ID verplicht moest laten zien. Oeps vergeten… NO way dat je hier dan ook ergens binnen komt. Hè shit, helemaal niet aan gedacht. Ik had echt no id… Nou dan maar een potje poolen en daar biertjes drinken, want dat lukte wel. Ik voelde me ineens 13 jaar oud die stiekem biertjes aan het drinken was. Nadat het wat zurig rook bij onze tafel en we erachter kwamen dat er een plas met kots in de hoek lag, was het tijd om deze poolballentent te verlaten. Op weg naar huis konden we gelukkig nog een kroegje induiken en daar hebben we de nacht afgesloten. Aangekomen in het appartement hadden we onze lounge area uitgestald in de woonkamer als onze bedje. Na een korte en rumoerige nacht de volgende ochtend nog wat golfen gepakt en weer richting ons huis in Byron Bay.

Helaas zit de week in Byron erop! Maar ook nu niet getreurd, want we hebben weer prachtige dingen in het vooruitzicht. Vandaag vol gas richting Whitsundays zo’n 1400 km rijden. Dit moeten we in 2 dagen rijden, omdat woensdag onze boot vertrekt richting paradijs! Check Whitsundays maar op google dan weer je wat we bedoelen ;-)

Tot snel weer…

P.S. check ons nieuwe filmpje van onze surfkunsten ook! Deze staat bij de VIDEO'S op onze blog!