Tasmanie - part 2

Na een dagje te hebben uitgeslapen in Kelso, dat is hier toch al snel 08.00 uur, een heerlijk ontbijtje gemaakt en nog even in het zonnetje gezeten. De dame kwam ons vertellen dat de checkout van 10uur voorbij was en dat het zeg maar al 11.30 uur was. Hmmm we hebben hier geen horloge of telefoon met tijd, dus dan vergeet je dat soort dingen. Onze koelkast begon aardig leeg te raken en we hadden besloten om naar Devenport te gaan. Een grote stad waar je een grote supermarkt hebt, want we hebben geleerd dat je bij de kleinere supermarktje in de dorpjes niet heel veel keuze had, zeg maar geen keus. En inderdaad een MEGA supermarkt met zelfs een schap met Nederlands voedsel. Drop, de Ruijter, appelstroop etc. Erg grappig dat ze zoiets hebben. Na een volle kar en eten voor de rest van ons verblijf in Tasmanie op weg naar het binnenland. Om precies te zijn Cradle mountain. Na een wederom bizar slingerende weg aangekomen op een super camping. Met een volle tank en volle koelkast echt middenin het bos geparkeerd. Dit is echt über camperen en wat een über bushwalkers hier. In de avond bij de gedeelde kitchen eten gemaakt en iedereen was goed voorbereid en klaar voor de wandeling van die dag erna. Bergschoenen, regenkleding, bakjes met eten, geplastificeerde maps met vergrootglazen enzovoorts. Het hield niet op. We zaten er ver naast met onze Adidas broekjes en slippers, zo goed voorbereid zoals we zijn. Ook vroeg iedereen welke wandeling we gingen maken. Uhhhh weten wij veel, dat zien we morgen wel. Het gesprek kwam dan ook gelijk ten einde. Nou op tijd naar bed dan maar, want deze wandeling zal dan wel erg pittig worden. Na een walibi en een echidna in onze ‘tuin’ te hebben gespot tijd voor een goede nachtrust. De camping lag echt in niemandsland, als het donker werd zag je helemaal niet meer, geen verlichting ofzo. Hopen dat we niet moeten plassen in de nacht, want naast dat het pikkedonker is lopen er hier ook zo ongeveer 1000 soorten beesten..

In de ochtend werden we wakker door de ENORME regen. Shit dachten we daar gaat onze wandeling. Want regenkleding hadden we natuurlijk niet bij ons. De camping liep leeg en iedereen ging de berg op. Wij als enige niet. We hadden besloten om dit te skippen, want ook mede door de bewolking zag je helemaal niets. Dus voor een uitzicht vanaf Cradle Mountain hoefde je ook niet naar boven te gaan. Hè balen, want dit wilden we echt graag doen! We besloten om richting te zon te rijden, want het weer is hier echt heeeel plaatselijk. Een aantal slingerende wegen omlaag aangekomen in Straham en ja hoor volle bak zon. AHHH fijn maar misschien dat we nog terugkomen naar Cradle mountain, want dit staat wel in de top 5 van dingen die je gezien moet hebben. Gelukkig hadden we de allerlaatste powererd site op de camping in Straham en we wilden hier 2 dagen blijven om toch wel even uit de auto te zijn, want we hebben tot nu toe  al1100km gereden. Straham is een soort van Disney dorpje, het lijkt wel een pretpark waarin je loopt (zie foto politiebureau Straham dat zegt genoeg). Na het dorpje te hebben verkend besloten om morgen een boottocht te doen door de Franklin Gordon River. Een boottocht van 6uur met lunch en 2 uitstapjes. Super leuk, weer even wat anders. Na een gezellig avond met onze neighbours en wat wijntjes verder lekker gaan slapen, nou lekker gaan slapen. Rond 02.00 uur in de nacht werd ik wakker (Ossie wordt nooit ergens wakker van) door een bizar geluid van twee beesten echt VLAK naast onze auto.. Het leek wel of ze aan het vechten waren, ik kon het absoluut niet plaatsen maar viel gelukkig weer in slaap. De volgende ochtend toch maar even bij de buren gecheckt wat dit was en dit waren possums. Zoek dit beestje even op op internet want wow wat een enge dieren. Ben blij dat ik niet moest plassen ;-)

Na een vlug ontbijtje waren we klaar voor de boottocht. Ik had al zo’n gevoel dat we wat aan de jonge kant waren maar ach wat maakt dat uit. Om even een indruk te geven van de toeristen in Tasmanie; Tasmanie is een land waar de gepensioneerde mensen from the mainland naar toe gaan. Je hebt hier geen surfbeaches met surfdudes zoals in Australie, maar dus alleen hele hele oude mensen en fanatieke wandelaars. Na een fantastische tocht op de rivier maakten we een tussenstop op Sarah Island. Een klein eilandje waar vroegen de gevangenen werden vastgehouden, er was niet meer heel veel van over maar toch leuk om gezien te hebben. Toen weer terug op de boot waar we een heerlijke lunch hadden. Zeg maar een buffet met allemaal grijze, oude mensen. Je had ons daar moeten zien staan, toch weer een hilarisch momentje. Onze tweede stop was een bushwalking en aansluitend weer terug de boot op. Echt prachtig en lekker rustig, want na de lunch lagen alle mensen te slapen hahahahaha. Het enige wat we dachten is wanneer komt de bingo.. Wel leuk om gedaan te hebben! Eenmaal terug op de camping wat dingen geboekt. Camper in Nieuw-Zeeland, appartement in Brisbane en bekeken wat we de 2 laatste dagen in Tasmanie gaan doen. Terwijl wij rustig bezig waren met al onze nieuwe dingen boeken kregen we ondertussen nieuwe buren. Op zich is dat niet iets geks, maar de manier waarop de caravan werd ingeparkeerd wel. Ze communiceerden met elkaar via een walki-talki. Ze staan serieus maar twee meter van elkaar vandaan. Doe even normaal! Twintig keer steken en een half uur later kreeg de rood aangelopen man met stoom uit zijn oren nog net aan een ‘good job’ eruit. Tja, vrouwen en inparkeren blijft toch een probleem hè. Zelfs met walki-talki… En wat heerlijk om dit van een afstandje te aanschouwen en er in het Nederlands opmerkingen over maken.

De volgende ochtend hadden we besloten om naar Mt Field National park te gaan. ’s Ochtends vroeg vertrokken en even een tussenstop gemaakt in een mijnwerkersdorp Queenstown voor een ochtend koffie’tje. Niet te zuipen! Er zat zeker nog wat mijnkool tussen de koffiebonen. Snel doorgereden richting een nieuwe camping in Wayanitoh waar we tegen lunchtijd aankwamen. Deze camping lag wat meer in de bergen en niet aan het strand, dus het was het windstil en een gevoelstemperatuur van ongeveer 35 graden. Dus Ossie dacht dat het wel een goed idee was om in de volle zon een hamburgertje te bakken. Hier kwamen we erachter dat er in Mt Field National Park ook een camping was, dus we hadden besloten om daar te slapen. Een lunch en een paar liter zweet verder reden we weer verder in de richting van Mt Field National Park. Even de wagen een stukje achteruit om uit te parkeren en BAM! Ik (we noemen geen namen) klap op een houten paaltje. De achterbumper flink ingedeukt, maar het houten paaltje geen krasje. Tja, vrouwen en uitparkeren blijft toch ook een probleem hè? Goed, gelukkig zijn we verzekerd, dus no worries mate en zo gebruik je ook eens zo’n fucking dure verzekering! Eenmaal aangekomen op de camping van het National Park snel een plekje gezocht voor de auto en een korte wandeling van ongeveer 2 uur return uitgezocht. Als het aan mij lag was de wandeling wel veel langer geweest, want na 1 minuut zag ik al een dikke zwarte slang vlak langs mijn schoen weg kronkelen! Uiteindelijk toch doorgelopen naar de highlights van de wandeling met twee watervallen/cascades. Daarna met een bloedgang terug naar de camping. Bij terugkomst bleek er eigenlijk meer wildlife te zijn rondom onze wagen, dan tijdens de wandeling. Gelukkig geen slangen, maar wallaby’s, kippen (soort van) en kaketoe. Leuk en schattig allemaal die beesten, maar als je tijdens het eten wordt omsingeld door ongeveer de hele dierentuin is de lol er snel af. Dus dan maar heel sneu ons avondeten in de wagen opgegeten. Hahaha, wat een mietjes zijn we toch.

De volgende ochtend werden we (zoals elke dag hier) wakker gemaakt door de vogels in Tasmanie (want dat zijn er nogal wat). We zijn er bijna achter hoe ze allemaal heten, maar de manier van wakker worden verschilt hier per vogel. In vergelijking met de iphone geluidjes heb je (naam Alarm) die overeen komt met de kaketoe. Dan kunnen ze nog wel zo’n vet kapsel hebben die ze op 2 manieren kunnen dragen, maar jezus wat een geluid, why? Daarnaast heb je de … (kleine volgeltjes), waarvan we de naam dus niet weten. Ze zijn blauw met hun staartje omhoog. Deze vogeltjes kan je vergelijken met het harp geluidje. Ahhhh das fijn wakker worden met zo’n liefelijk geluidje, so cute. Deze ochtend waren het de kaketoes die met z’n twintigen in een boom boven ons zaten. Goed eruit dan maar en richting Hobart, want het is vandaag onze laatste dag in Tasmanie. Hobart is de grootste stad hier en na een tijdje waren we in het centrum(pje) aangekomen. In Hobart heb je vooral parkeergarages dus wij opzoek naar eentje waar onze 2.1 m hoge auto in konden. En ja hoor gevonden een garage met 2.1 m erop. Ik had al zo mijn twijfels, want er is geen 0.1 mm voor eventueel ruimte ertussen. En ja hoor ALLE alarmbellen gingen af, rode zwaailichten want het paste toch niet, oeps. Gelukkig waren we nog aan het begin en hielp de aardige man van de garage ons er weer uit. En met zijn hulp een parkeerterrein gevonden (zonder dak) waar we max 3 uurtjes konden staan. Hup weg die auto, want al zoekende in een stad rijden is ook niet relaxed. Na een koffietje een beetje door de stad gestruind, nog even langs Salamanca square en door naar onze laatste camping in Snug (plaatje onder Hobart) Helaas begon het met regenen en hebben we einde dag binnen gezeten en begonnen aan de slechtste puzzel die we daar tegen kwamen. Puzzelen moet echt weer hip worden, want hoe ontspannend was dit, hahahaha. Na 30 stukjes van de 1000 in elkaar te hebben gekregen op weg naar Margareet een dorpje verderop waar we een overheerlijke pizza hebben weggewerkt.

In de avond kregen we het smsje waar we toch al de hele dag aan dachten, namelijk dat de kleine prinses Lila was geboren.. Super nieuws om de dag mee af te sluiten!! Nogmaals gefeliciteerd Piet & Nick!

De volgende ochtend alweer woensdag 27 feb en de dag om Tasmanie te verlaten for the mainland. We vonden Tasmanie echt GEWELDIG, echt een land met zoveel diversiteit qua natuur en wat een boel dieren hier zeg. We zijn blij dat we deze (later nog) in ons reisschema hebben gepropt, want dit moet je gezien hebben. Leuk ook omdat dit zo verschilt van the mainland. JAJA ik zeg niet Australie want dan worden de mensen hier boos, vinden ze niet leuk ofzo als je dat zegt.  We schenen ook geluk te hebben gehad met het weer, want het blijkt dat het hier altijd regent. Maar wel gemerkt dat de weather forecast hier van geen meter klopt daar valt niets over te zeggen. De mensen waren allemaal ontzettend aardig en behulpzaam, maar zoals je kon lezen iets aan de oude kant voor ons ;-)

Kilometerstand begin (16 feb): 128750
Kilometerstand eind (27 feb): 130360